Mensen zijn vaak nieuwsgierig wanneer iemand buiten de norm om leeft, maar ik ben meestal vrij voorzichtig met het vertellen dat ik volledig plantaardig eet. Naar mijn idee lijkt het ineffectief om het juiste gevoel te kunnen over brengen wanneer iets al meteen als 'extreem' wordt bestempeld. Ik ga nu iets meer dan 3 jaar als vegan door het leven, maar waarom eigenlijk? Well, I'll tell you.

Ik zou deze post kunnen toewijden aan hoe eng onze voedselindustrie is; aan de wreedheid jegens dieren; de groeihormonen; de antibiotica; de ziektes; de verspilling van grondstoffen; de afnemende oerwouden; de leeg-rakende oceanen; de hongersnood in de wereld; en de gezondheidscrisis van de westerse wereld. Maar dat ga ik niet doen. Als je geïnteresseerd bent in die informatie, zijn er voldoende bronnen beschikbaar die het je beter kunnen vertellen dan ik dat kan.

In plaats daarvan, wil ik licht schijnen op de kern die mij elke dag drijft te kiezen voor plantaardig.

Het heeft te maken met licht. Het heeft te maken met ziel. Met verantwoordelijkheid nemen voor mijn aanwezigheid op aarde.

Ik geloof in de heiligheid van mijn lijf. Ze is het heilige huis waar mijn ziel zich heeft ingetrokken, en zo probeer ik haar ook behandelen. Ik leef met een bewustheid, en in die bewustzijn kan ik het niet verantwoorden om de dood in mijn lichaam te laten treden. Ik kan het niet verantwoorden om het lijden van een ander wezen in mijn lichaam te laten treden. Ik kan het niet verantwoorden om dagelijks chemicaliën mijn lichaam te laten betreden. Ik kan het niet toestaan om mijn huis, mijn tempel, mijn lijf, te laten aftakelen vanwege een gebrek aan onderhoud. Ik werk voor mijn lichaam en mijn lichaam werkt voor mij; ik voorzie haar van de brandstof die zij nodig heeft voor een optimale functionering.

Ik ben geen begraafplaats. Ik ben geen gifbelt. Ik ben geen statische steen. Ik ben een levende bloeiende tuin.

Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn ziel, en mijn ziel stemt niet toe dat ik een andere zielentempel consumeer. Ik geloof in leven in vriendelijkheid en zachtheid. Ik geloof in het beperken van de schade en pijn aan de aarde dat de prijs is van het Westerse levenstijl. Ik geloof in het respecteren van de grond waar mijn tempel op staat.

En dus, eet ik niks dat komt van een ooit-voelend wezen, beperk ik zo veel mogelijk de blootstelling aan chemicaliën op mijn huid en in mijn eten, en beweeg ik mijn lichaam om te leven in kracht, soepelheid en gezondheid.

Plantaardig eten wordt vaak beschouwd als extreem. Maar ik vind het niet extreem om te zeggen dat ik een dierenvriend ben en daar trouw aan blijf door dieren niet op te eten. Ik vind niet dat ik extreem ben in hoe ik bewust kies waarmee ik mijn lichaam voedt. Sterker nog, ik vind het een extreem groot risico om je lichaam niet te behandelen naar je beste kunnen. Vooral als je nagaat hoe men steeds ongezonder wordt en wordt vergeten dat ziekte en lichamelijke ongemakken niet de gevolgen zijn van pech hebben maar vaak een gevolg is van levenstijl.

De staat van je lichaam is de fruit die je plukt van de boom die je constant watert met je levenstijl, voeding en gedachtes--- het is aan jou om te besluiten hoe helder en voedzaam het water is die je gebruikt.

Een ongezond lichaam dient de ziel niet naar het beste van haar vermogen. Een sterke geest vereist een sterk lichaam.

Ik eet plantaardig.
It's a light thing.
It's a soul thing.
It's a responsibility thing.